zondag 15 november 2009

lubitel


Ik heb serieus de vetste camera ever gekregen voor mijn 20e verjaardag vorige week ..



120mm zwartwit film er voor besteld, maar liefst 3 rolletjes. Van papa en mama kreeg ik ook nog 2 andere oude analoge camera's waar deze rolletjes ook in konden. Beiden zijn van Agfa.



Papa wist wel hoe hij het rolletje in 1 van deze camera's moest doen. Zonder een handleiding te lezen, iets te zoeken op internet, of wat dan ook, knalt hij het rolletje uit de verpakking. Het zag er uit alsof hij ontzettend zeker was over wat hij deed. NIET DUS. Hij kreeg het rolletje niet in de camera, haalde de spoel uit de camera, probeerde die ergens anders in te doen (want "misschien moet dat wel" , ja pap, daarom zit die ook al op die andere plek..), hij probeert het rolletje er in te DUWEN, kortom; het rolletje was zo los om de spoel geraakt dat er al te veel licht bij was gekomen. Goed, geeft niets, ik heb er nog 2. 's Avonds kwam Patrick, toen kreeg ik het heiligdom, de Lubitel camera. Via Youtube kwamen we erachter hoe de film daar in moest, dat ging allemaal prima.. De camera heeft nog een tijdje op het kastje hier gestaan, omdat ik aan het wachten ben op een zonnige dag (huilhuil, in nederland, mygod. mission impossible) en toen kregen papa en mama een keer visite. Papa, leuk als hij probeert te zijn, liet de camera zien aan de visite, prima, zou je denken. KOM IK ER NET ACHTER dat hij aan alle knopjes heeft zitten draaien, alles open heeft gehad, oftewel: overal met zn vingers aan heeft gezeten en dat de teller op ZES staat. Zes van de twaalf, want er kunnen maar twaalf op en het ontwikkelen is dus in verhouding duurder. DUS NU HEB IK ER NOG MAAR ZES OVER en ik ga heel hard huilen en eisen dat hij nieuwe rolletjes voor me besteld wat hij toch niet gaat doen want ik ken hem langer dan vandaag en hij gaat stug volhouden dat hij er niet aan heeft gezeten en alleen maar even de camera heeft laten zien. *adem* Ook al is het niet zonnig, ik wilde vandaag een foto er mee maken, omdat het anders te lang duurde en mijn vingers steeds kriebelen, omdat ik er zo graag mee wil fotograferen.

Ik ben echt heel boos.
Mijn vader moet het maar bij fietsen maken en voetbal kijken laten.