In de loop der tijd heb ik iets tegen Chinees eten ontwikkeld. Het is niet dat ik het vies vind, nee absoluut niet, maar er zijn wel een paar FACTOREN die er bij hebben geholpen om het toch iets minder lekkerder te maken/vinden dan vroegah. En dat hebben we laatst eens even op een rijtje gezet. Leuk is dat. We gaan terug naar een jaar of 6 geleden ... Mama had uitgebreid Chinees besteld, foe jong hai, babi pangang, nais, jeweetwel, schransen voor het leven. Het was wel lekker, maar niet bijzonder. Dat merkten we de nacht erop. Kotsmisselijk werd ik wakker rond 3 uur. Al het Chinese eten uitgekotst in *netjes* de wc. Daarna een emmer meegenomen en alles ging prima. De volgende dag bleek dat er iemand in de douche had gekotst. Dit bleek dezelfde persoon te zijn die ook achter de verwarming op zijn of haar kamer en tegen de hele muur aan had gespuugd (HAHA). Ik ga geen namen noemen, want anders word ik morgen niet meer wakker denk ik. Het was in ieder geval niet mijn vader of mijn moeder. Dan blijven er nog maar twee over, mijn broer en zus, en die waren allebei dus ook knetterziek. Allemaal hadden we het Chinese eten uitgespuugd en als ik nu aan Chinees eten denk, denk ik aan die smaak die ik toen in mijn mond had. Goor dus. So-wie-so geweldig, mama boos, want alle stukken foe jong hai zaten vast achter de verwarming :') en de hele muur was oranje.
Een tweede punt is dat een vriendinnetje van me ooit vertelde dat ze Chinees eten had besteld in Glanerbronx en dat er in de bami maden zaten. (bijna hetzelfde verhaal als mama die een dikke bromvlieg tussen dr garnalen had zitten, maar dan anders.) Laten maden nou bijna dezelfde kleur zijn als de bamislierten ... You do the thinking.
Een derde punt is programma's als .. Herrie in de Keuken? Heb ik het goed? Geen idee. Ik zag het een keer. En Chinesen gaan echt fucking ranzig om met het eten in de keuken. I don't wanna know, wanneer ik in een restaurant ga eten. Echt, gatverdamme.
Een laatste punt is wat anders, wel een tikkeltje vies, maar vooral hilaaaarisch. Zoek op Google op DIKKE CHINEES en geniet van de eerste afbeelding die je bij Afbeeldingen krijgt en raap me op.
So come along, it wont be long 'Til we return happy Shut your eyes, there are no lies In this world we call sleep Let's desert this day of hurt Tomorrow we'll be free
Let's not fight I'm tired can't we just sleep tonight Don't Turn away it's just there's nothing left here to say Turn around I know we're lost but soon we'll be found
Okeeee, oh my god. Mijn moeder belde naar de postcode loterij met die koffertjes met linda de snol, omdat ze denkt dat ze dan 1000 euro wint :')
Ik heb serieus de vetste camera ever gekregen voor mijn 20e verjaardag vorige week ..
120mm zwartwit film er voor besteld, maar liefst 3 rolletjes. Van papa en mama kreeg ik ook nog 2 andere oude analoge camera's waar deze rolletjes ook in konden. Beiden zijn van Agfa.
Papa wist wel hoe hij het rolletje in 1 van deze camera's moest doen. Zonder een handleiding te lezen, iets te zoeken op internet, of wat dan ook, knalt hij het rolletje uit de verpakking. Het zag er uit alsof hij ontzettend zeker was over wat hij deed. NIET DUS. Hij kreeg het rolletje niet in de camera, haalde de spoel uit de camera, probeerde die ergens anders in te doen (want "misschien moet dat wel" , ja pap, daarom zit die ook al op die andere plek..), hij probeert het rolletje er in te DUWEN, kortom; het rolletje was zo los om de spoel geraakt dat er al te veel licht bij was gekomen. Goed, geeft niets, ik heb er nog 2. 's Avonds kwam Patrick, toen kreeg ik het heiligdom, de Lubitel camera. Via Youtube kwamen we erachter hoe de film daar in moest, dat ging allemaal prima.. De camera heeft nog een tijdje op het kastje hier gestaan, omdat ik aan het wachten ben op een zonnige dag (huilhuil, in nederland, mygod. mission impossible) en toen kregen papa en mama een keer visite. Papa, leuk als hij probeert te zijn, liet de camera zien aan de visite, prima, zou je denken. KOM IK ER NET ACHTER dat hij aan alle knopjes heeft zitten draaien, alles open heeft gehad, oftewel: overal met zn vingers aan heeft gezeten en dat de teller op ZES staat. Zes van de twaalf, want er kunnen maar twaalf op en het ontwikkelen is dus in verhouding duurder. DUS NU HEB IK ER NOG MAAR ZES OVER en ik ga heel hard huilen en eisen dat hij nieuwe rolletjes voor me besteld wat hij toch niet gaat doen want ik ken hem langer dan vandaag en hij gaat stug volhouden dat hij er niet aan heeft gezeten en alleen maar even de camera heeft laten zien. *adem* Ook al is het niet zonnig, ik wilde vandaag een foto er mee maken, omdat het anders te lang duurde en mijn vingers steeds kriebelen, omdat ik er zo graag mee wil fotograferen.
Ik ben echt heel boos. Mijn vader moet het maar bij fietsen maken en voetbal kijken laten.
