antwerpen

Morgen heel vroeg in de vroegte vertrek ik naar Antwerpen voor een paar daagjes. Ik moet zeggen dat ik er ontzettend veel zin in heb om er even een paar dagen tussen uit te zijn. Ik neem mijn fisheye lomography camera mee, mijn nieuwe oude analoge en mijn digitale. Even weg van de drukte, voordat ik maandag weer mag beginnen met het tweede jaar en alles vastleggen op foto. De resultaten komen hier te staan, natuurlijk. Weer als een soort "nieuw" begin. Ik heb er zin in om weer een nieuwe stad te ontdekken. Volgend jaar ga ik samen met een vriendin op Eurotrip. De naam zegt het al; we gaan een reis door Europa maken. Een maand lang. Ik kan er echt niet op wachten en het liefst vertrek ik morgen al, maar dat kan .. niet. Deze week is wel een soort beginnetje van de Eurotrip, want Antwerpen ga ik al verkennen. Volgend jaar staan zeker Berlijn, Zweden in het algemeen, Kopenhagen, Wenen en Parijs op de planning. Iemand nog andere tips?

Nog even een slaapliedje. Moby doet het steeds beter bij mij, ook al is dit een "gouwe ouwe".

kots

Wat heb ik een hekel aan Piet Paulusma. Echt. Gadverredamme. Ik vind hem één van de verschrikkelijkste, misschien zelfs wel de verschrikkelijkste, mensen van Nederland. Alleen al de manier waarop dat "oant morn" moet. En de manier waarop hij alle mensen zover krijgt om voor de camera als een debiel "oant morn" te zeggen, ware het niet SCHREEUWEN. En het feit dat hij heel vaak niet eens gelijk heeft wat het weer betreft.
En dat hij alle campings van Nederland afreist om met mensen te gaan praten over hun belevenissen en over het weer. Nee. Ik kan er niet meer tegen. Ik laat me nog liever het weer "aanpraten" door Gerard Joling. Of beter nog, ik zie wel wat voor een weer het wordt.


SBS 6 is overigens sowieso best wel een kutzender. Het enige wat soms interessant is, is "reportage" en dat is dan ook echt soms. Echt. Soms. Heel. Soms.

baardmansmuziek

Opeens viel het me laatst op. Mijn muzikale voorkeur gaat uit naar Baardmans. Ik keek op last.fm wat ik de laatste tijd zoal had geluisterd en in het rijtje van wat ik had geluisterd de afgelopen week stonden bijna alleen maar mannen met baarden! Nu is het dan ook echt wel de tijd van de man-met-de-baard (opeens wil elke man een baard laten staan), maar toch vond ik het wel typisch. Afgelopen woensdagavond ben ik naar een "echt" baardmansconcert geweest. William Fitzsimmons. Paradiso. Kleine zaal.


Ontken het niet, see yourself:






Goed. Ik ken zijn muziek dus ook via last.fm, want bij de ene baardmannen staan andere baardmannen als zogenoemde "recommendation". Fitzsimmons heeft een album geschreven over de tijd dat hij in scheiding lag. Resultaat is natuurlijk tekstueel gezien niet heel erg vrolijk, maar muzikaal echt meer dan een topper. (Geloof me, het woord "topper" zeg ik niet graag .. dus stel je voor). Gelukkig kon hij er zelf redelijk luchtig over doen, (ik citeer: "for the ones who are planning to divorce.. don't divorce. go picknick, but .. don't divorce") en werden de depressieve liedjes afgewisseld met grapjes. Een beetje slikken was het bij het prachtige nummer "I Don't Feel It Anymore". Sterke tekst. En overtuigend weet hij het te brengen, alsof hij op dat moment in scheiding lag. Wanneer bij het begin van een volgend nummer één persoon uit het publiek een blijk van herkenning laat horen door een gil, stopt Fitzsimmons zowaar en zegt: "Thank you, one person". Op dat moment besloot ik van die man te houden. In november komt hij weer in Nederland. In Tivoli, tijdens een 3daags festival. Ik zeg, ga heen!


Een andere tip ken ik zowaar sinds gisteren. Gister ben ik de hele dag op het Geuzenpopterrein geweest om verslag te doen voor 3V12/OVERIJSSEL. Sinds 2007 schrijf ik voor deze muzieksite en sinds begin dit jaar doe ik de eindredactie van de regio Overijssel. Daarnaast schrijf ik nog steeds en dat was dus gisteren ook de bedoeling. Tegen het eind van de middag gingen we naar het kleine singersongwritertentje genaamd "'t Verborgen Theater". Blaudzun moest optreden. Wie? Inderdaad. Blaudzun. Geen flauw idee, maar dat is juist leuk, waarschijnlijk. En dat was het. Niet leuk, maar mooi. Ontzettend mooi! Blaudzun is een bebaarde singersongwriter met een begeleiding van 3 andere mannen (waarvan ook wat met een miniem baardje). Hij heeft een enorm aparte stem, die wat doet denken aan een mix tussen Damien Rice (sowieso mijn held.. ook met een baardje, jeweet) en Saybia.
Ze speelden te gekke, aparte, mooie, betoverende nummers. Een daarvan was "Loveliesbleeding". Even opgezocht en het blijkt dat er ook nog eens een toffe clip bij zit! :)







Enige minpunt is de steeds doorheen joelende hoorn, maarja, bij de clip past het dan weer wel. Typisch vond ik dat er bij het optreden op Geuzenpop weinig publiek bij deze band zat te kijken. Maar dat ligt denk ik aan het publiek wat Geuzenpop ook dit jaar heeft getrokken; grotendeels zwart, emo, metal, je kent het. Dat zou dan vast de reden zijn dat ze in "'t Verborgen Theater" stonden, want een singersongwriter + band als deze moet eigenlijk gewoon niet verborgen blijven.


En om het af te leren nog een kleine wijze les (huh!?) over De Baard. Als je het doet, doe het dan in ieder geval goed.

lowlandsperikelen

Ook midden in de nacht ontkom ik er niet aan. Lowlandsheimwee. Als je dat tenminste zo wilt noemen. Ik ben in ieder geval wel nog steeds wakker. Ik heb een ritme van hier tot aan .. Biddinghuizen. Hoe origineel ook, i know. Op Lowlands kon het, weetje. Je sliep een keer om half 6, vervolgens wordt je om half 9 je kleine tentje (pleonasme om het even een extra nadruk te geven, want hij wás klein) uitgebrand, waar je met teveel mensen in ligt, waar het ruikt naar Liebfraumilch (qualitätswein) en verpulverde muesli-repen, waar de wepsen je om de oren vliegen, waar de buurman ontzettend hard snurkt en waar de andere buurman dan pas zijn tent in komt rollen en nog net niet over je scheerlijn struikelt die nog wel in de grond zit. Kleine 3 uur slaap, moet kunnen. 3 dagen achter elkaar.







Vervolgens kijk je in je tas en realiseer je je met je droge bek dat je niks anders te drinken meer hebt dan rasechte Liebfraumilch of Dropshot. Daarna realiseer je je dat je alle muntjes van de vorige avond hebt opgezopen en je dus echt helemaal naar de muntenkassa moet om nieuwe muntjes te halen. Way too far. Dus je loopt naar de wc's voor een beetje water. Ware het niet dat er een huge rij staat voor het gebouw. Verschrikkelijk. Na een uur of 250825 wachten, mag je dan eindelijk je slokje water ophalen en het bier van de vorige avond uitplassen. Kom je de wc binnen, ruikt het naar alles behalve roosjes. Natuurlijk, dat is ook te verwachten, maar meine liebe. Ik heb twee keer 's ochtends op de wc zitten kokhalzen. Ik wil sowieso niet op een wc waar een man is uitgekomen. Voor mannen staan er ook pisbakken, dus je weet bijna zeker dat zo'n gast al zijn bier en hamburgers eruit heeft zitten schijten in dat kleine wc-hokje, omdat hij anders heus niet zo lang zou gaan wachten, terwijl hij gewoon zn plasje kan doen in de pisbak. Tenzij hij een heel klein piemeltje heeft. Anyway, ik heb mensen voorgelaten. Ik leek zo beleefd en sociaal, maar eigenlijk was het gewoon uit eigenbelang, want de kans dat je dan op een beschijtte plee komt, is toch net iets groter dan wanneer er een vrouw uit komt. Alhoewel, ik weet wel dat vrouwen ook schijten, maar van de mannen weet je het dan bijna zeker. Van de vrouwen is het nog maar net een verrassing. Ik heb sowieso de gedachte gehad dat vrouwen niet poepen, maar het is wel zo. Geloof me. Even terug naar het verhaal .. Wanneer je terug gaat van de wc's ga je nog even 2 uur voor de tent liggen. Wellicht even slapen en je trekt weer een wijntje/biertje open. Want zo gaat het. Daarna heb je wel weer de energie *hik* om muntjes te halen, want je hebt honger gekregen van de drank. Dus je koopt weer een stuk of 30 muntjes, op het moment van uitgave niet-wetend dat je ontzettend veel geld over de balk smijt, en je koopt vervolgens een taai broodje kaas. HEEEERLIJK!
Fris en fruitig ga je daarna naar een band genaamd Enter Shikari. Ik móest mee. Ik werd nog net niet gedwongen. Ik ging zitten. Vriendinnetjes gingen dansen. Bij het eerste nummer vond ik het nog net niet helemaal verschrikkelijk, maar al wel een beetje. Totdat dit nummer kwam. Het nummer waar elke debiel mee gaat klappen bij zo'n idioot deuntje in het refrein. Ik huilde bijna. Sowieso van schaamte. Schaamte dat ik daar bij was. Wat een ontzettend rukband. Ik heb nog een grotere hekel aan ze dan ik al had.
Ik bedoel .. neem Bon Iver. Geweldige baardmans die door middel van een grote dosis liefdesverdriet een intens album heeft weten te brengen. "Skinny Love" deed het hem. (Ik citeer: "Skinny Love is nog steeds om rillingen van te krijgen zo mooi; sommige nummers worden live fraai uitgebouwd met dromerige, uitgesponnen passages, waardoor Bon Iver soms zelfs stevig klinkt." Hier is het artikel.) Erg mooi optreden, om rillingen van te krijgen.
Naast Bon Iver was er natuurlijk ook meer goeds op Lowlands. Natuurlijk. De hamburgers van LaPlace. Weliswaar 2 muntjes per stuk, maar heb er een stuk of 6 gehad en ik ben er trots op. (Ik sport nu wel iets meer, jeweet) Ik ga sowieso een mail sturen naar LaPlace met de vraag, of nee.. de dwang.. dat ze die hamburgers ook in hun eetdingessen moeten doen. Gegarandeerd succes!
Nu heb ik alleen wel ontzettende honger en het is bijna half 4 's nachts. Slecht, want 's nachts eten ìs slecht, maar ja, ik heb het me zelf aangeleerd dit weekend.

Nu is het dan toch echt tijd om mijn ritme weer een beetje in stand te brengen. En daarom sluit ik de nacht af met een nietechtslaapliedje en tevens niet echt kwalitatief sterke video, maar .. wel een toffe verrassingsact op Lowlands 2009. Them Crooked Vultures.

everything's new

Ja. Een toepasselijk nummer op een toepasselijk moment. Een toepasselijk moment om met mijn hele blog opnieuw te beginnen. Een toepasselijk moment om alles "even" te wissen. Want.. "Everything is new now.. ". Hallo, wijde wereld.