baardmansmuziek

Opeens viel het me laatst op. Mijn muzikale voorkeur gaat uit naar Baardmans. Ik keek op last.fm wat ik de laatste tijd zoal had geluisterd en in het rijtje van wat ik had geluisterd de afgelopen week stonden bijna alleen maar mannen met baarden! Nu is het dan ook echt wel de tijd van de man-met-de-baard (opeens wil elke man een baard laten staan), maar toch vond ik het wel typisch. Afgelopen woensdagavond ben ik naar een "echt" baardmansconcert geweest. William Fitzsimmons. Paradiso. Kleine zaal.


Ontken het niet, see yourself:






Goed. Ik ken zijn muziek dus ook via last.fm, want bij de ene baardmannen staan andere baardmannen als zogenoemde "recommendation". Fitzsimmons heeft een album geschreven over de tijd dat hij in scheiding lag. Resultaat is natuurlijk tekstueel gezien niet heel erg vrolijk, maar muzikaal echt meer dan een topper. (Geloof me, het woord "topper" zeg ik niet graag .. dus stel je voor). Gelukkig kon hij er zelf redelijk luchtig over doen, (ik citeer: "for the ones who are planning to divorce.. don't divorce. go picknick, but .. don't divorce") en werden de depressieve liedjes afgewisseld met grapjes. Een beetje slikken was het bij het prachtige nummer "I Don't Feel It Anymore". Sterke tekst. En overtuigend weet hij het te brengen, alsof hij op dat moment in scheiding lag. Wanneer bij het begin van een volgend nummer één persoon uit het publiek een blijk van herkenning laat horen door een gil, stopt Fitzsimmons zowaar en zegt: "Thank you, one person". Op dat moment besloot ik van die man te houden. In november komt hij weer in Nederland. In Tivoli, tijdens een 3daags festival. Ik zeg, ga heen!


Een andere tip ken ik zowaar sinds gisteren. Gister ben ik de hele dag op het Geuzenpopterrein geweest om verslag te doen voor 3V12/OVERIJSSEL. Sinds 2007 schrijf ik voor deze muzieksite en sinds begin dit jaar doe ik de eindredactie van de regio Overijssel. Daarnaast schrijf ik nog steeds en dat was dus gisteren ook de bedoeling. Tegen het eind van de middag gingen we naar het kleine singersongwritertentje genaamd "'t Verborgen Theater". Blaudzun moest optreden. Wie? Inderdaad. Blaudzun. Geen flauw idee, maar dat is juist leuk, waarschijnlijk. En dat was het. Niet leuk, maar mooi. Ontzettend mooi! Blaudzun is een bebaarde singersongwriter met een begeleiding van 3 andere mannen (waarvan ook wat met een miniem baardje). Hij heeft een enorm aparte stem, die wat doet denken aan een mix tussen Damien Rice (sowieso mijn held.. ook met een baardje, jeweet) en Saybia.
Ze speelden te gekke, aparte, mooie, betoverende nummers. Een daarvan was "Loveliesbleeding". Even opgezocht en het blijkt dat er ook nog eens een toffe clip bij zit! :)







Enige minpunt is de steeds doorheen joelende hoorn, maarja, bij de clip past het dan weer wel. Typisch vond ik dat er bij het optreden op Geuzenpop weinig publiek bij deze band zat te kijken. Maar dat ligt denk ik aan het publiek wat Geuzenpop ook dit jaar heeft getrokken; grotendeels zwart, emo, metal, je kent het. Dat zou dan vast de reden zijn dat ze in "'t Verborgen Theater" stonden, want een singersongwriter + band als deze moet eigenlijk gewoon niet verborgen blijven.


En om het af te leren nog een kleine wijze les (huh!?) over De Baard. Als je het doet, doe het dan in ieder geval goed.